Wartburg - nazwa samochodów produkowanych przez fabrykę VEB Automobilwerk Eisenach w dawnej Niemieckiej Republice Demokratycznej.
Po II wojnie światowej, w wyniku podziału Niemiec, koncern BMW utracił swoją główną wytwórnię samochodów w Eisenach - znalazła się ona na terenie wschodnich landów. "Nowi właściciele" początkowo kontynuowali produkcję przedwojennych aut BMW pod marką EMW (potem IFA).
Na Targach Lipskich w 1956 roku zaprezentowano napędzany dwusuwowym silnikiem samochód Wartburg 311[1]. Nazwa pochodziła od zamku Wartburg znajdującego się na wzgórzach niedaleko fabryki. Produkcję modelu rozpoczęto w Eisenach, gdzie od 1953 roku wytwarzano jedynie samochód IFA F9, na którym Wartburg oparty był pod względem technicznym[1]. Model F9 był przestarzałym pojazdem napędzanym silnikiem dwusuwowym. Nadwozie Wartburga było o 10 cm dłuższe od poprzednika. Do napędu użyto tej samej dwusuwowej jednostki napędowej poddanej nieznacznej modernizacji. Z pojemności 900 cm³ generowała ona moc 37 KM[1]. Napęd przenoszony był poprzez 4-biegową manualną skrzynię biegów na koła przednie.
Wartburg 1000 występował w wielu wersjach nadwoziowych: 4-drzwiowy sedan, 3-drzwiowe kombi, 5-drzwiowe kombi - Camping, pick-up, kabriolet, coupé oraz Sport (zwanej 313)[1].
W 1957 powstał prototyp nowej jednostki napędowej dla Wartburga - nowoczesnego silnika B4 generującego 45 KM. Projekt został jednak zarzucony[1].
Modelem 311 Niemcy startowali w wielu europejskich i krajowych rajdach - np. Internationale Rallye Wartburg.
W 1962 roku AWE (Automobilwerke Eisenach) zmodernizowało model 311, montując w nim silnik o zwiększonej pojemności do 992 cm³[2]. Dla odróżnienia nazywa się go 1000 zamiennie z 312. Po trzech latach do produkcji wprowadzony zostaje model przejściowy. Pozostaje znana z 311/312 karoseria, ale pojawia się nowe podwozie. Nadal jest to konstrukcja ramowa, jednak już z niezależnym zawieszeniem na sprężynach oraz stabilizatorem tylnej osi. Modernizację przechodzi silnik, skrzynia biegów, miejsce 15 calowych kół zajmują mniejsze 13 calowe rozstawem śrub 4x160. Półosie z homokinetycznymi przegubami zastępują nowe z podwójnym przegubem Cardana. W oficjalnej nomenklaturze model ten nazywany jest nadal 1000, jednak dla odróżnienia od poprzedniej wersji, oznaczano go często kodem fabrycznym: 312/1. Przejściówka była produkowana do 1967 roku (równolegle z nowym modelem), a w ofercie pozostawała do 1968 roku.
Wartburgi poza krajami znajdującymi się za żelazną kurtyną eksportowano także do Europy Zachodniej, a nawet do obydwu Ameryk.
Silnik [edytuj]
* R3 (silnik) 0,9 l (900 cm³), dwusuw
* Układ zasilania: gaźnik Jikov
* Średnica cylindra × skok tłoka: 70,00 mm × 78,00 mm
* Stopień sprężania: 6,6:1
* Moc maksymalna: 37 KM (28 kW) przy 4000 obr/min
* Maksymalny moment obrotowy: 81 N•m przy 2200 obr/min
Osiągi [edytuj]
* Przyspieszenie 0-100 km/h: 30 s[1]
* Prędkość maksymalna: 115 km/h[1]
* Średnie zużycie paliwa: 10 l / 100 km[1]
Dane techniczne (312) [edytuj]
Silnik [edytuj]
* R3 (silnik) 1,0 l (993 cm³), dwusuw
* Układ zasilania: gaźnik
* Średnica cylindra × skok tłoka: 73,50 mm × 78,00 mm
* Stopień sprężania: 7,5:1
* Moc maksymalna: 45 KM (34 kW) przy 4200 obr/min
* Maksymalny moment obrotowy: 96 N•m przy 2200 obr/min
Osiągi [edytuj]
* Przyspieszenie 0-80 km/h: 15,0 s[3]
* Przyspieszenie 0-100 km/h: b/d
* Prędkość maksymalna: 125 - 130 km/h
* Średnie zużycie paliwa: 9 - 12 l / 100 km[3]
W 1966 pojawił się następca "312" - Wartburg 353[4]. Zgodnie z panującymi wówczas trendami kanciaste nadwozie, które zaprojektował Clauss Dietel[4], pomimo zwiększonej przestrzeni pasażerskiej, cechowało się mniejszymi niż u poprzednika wymiarami zewnętrznymi. Wersja eksportowa na rynek brytyjski nosiła nazwę Wartburg Knight.
Podobnie jak w przypadku wcześniejszego modelu, 353 też doczekał się różnych odmian nadwoziowych, choć ich liczba była znacznie skromniejsza - poza sedanem były to: kombi - Tourist i praktyczny pick-up - Trans. Wartburg 353 przeszedł kilka modernizacji: w 1969 podniesienie mocy silnika do 55 KM , w 1975 wprowadzono matowoczarny wlot powietrza, obwódki reflektorów i zderzaki (w miejsce chromowanych), nową zaokrągloną tablicę rozdzielczą, hamulce tarczowe na przedniej osi, zmodernizowany model oznaczono jako 353W[4]. Kolejne zmiany miały miejsce w 1982, zastosowano inny gaźnik, zmodyfikowane hamulce bębnowe z tyłu oraz reflektory przednie typu H4[2]. Ostatni "lifting" Wartburg 353 przeszedł pod koniec 1984, wprowadzono m.in: jednolity pas przedni w kolorze nadwozia i (w niektórych modelach) dźwignię zmiany biegów w podłodze, model ten oznaczono jako 353S[4]. Samochód wyróżniał się pojemnym bagażnikiem, w wersji sedan - 525 l, w kombi po złożeniu kanapy 2000 l[4]. W roku 1969 zaprezentowano oparte na 353 dwumiejscowe sportowe auto Wartburg Melkus RS1000, jego produkcja trwała do roku 1980, powstało 101 egzemplarzy[2].
353 był praktycznie ostatnią prawdziwą nowością w historii tego wschodnioniemieckiego producenta. Pomimo wielu modernizacji, z których najbardziej widoczną przeprowadzono w 1985 zmieniając m.in. pas przedni, auta te ze swoim "kołyszącym się", ramowym nadwoziem coraz bardziej odstawały od zachodniej konkurencji. Poważniejsze zmiany konstrukcyjne były nieuniknione - na wdrożenie całkiem nowego modelu (prototypy 360, 610m) nie było pieniędzy i zgody władz państwowych.
Fabryka próbowała ratować wizerunek swoich produktów biorąc nadal udział w licznych, renomowanych imprezach sportowych. Jednak startujący w latach osiemdziesiątych rajdowy model 353 WR wyglądał groteskowo przy kilkusetkonnych Audi i Lanciach.
Dane techniczne (353W) [edytuj]
Silnik [edytuj]
* R3 (silnik) 1,0 l (993 cm³), dwusuw
* Układ zasilania: gaźnik Jikov
* Średnica cylindra × skok tłoka: 73,50 mm × 78,00 mm
* Stopień sprężania: 7,5:1
* Moc maksymalna: 50 KM (36,5 kW) przy 4250 obr/min
* Maksymalny moment obrotowy: 98 N•m przy 3000 obr/min
Osiągi [edytuj]
* Przyspieszenie 0-80 km/h: 14,5 s
* Przyspieszenie 0-100 km/h: 25,0 s[2]
* Prędkość maksymalna: 130 km/h
* Średnie zużycie paliwa: Ze względu na silnik 2suwowy zależnie od sposobu jazdy 10-12 litrów mieszanki etylina 86 oktanów / olej (mixol, lux10 )
W 1988 przy współpracy z Volkswagenem zaprezentowano w końcu model 1.3 - ostatnie wcielenie "353". Samochód wyposażono w czterosuwowy silnik VW stosowany między innymi w modeli Golf II, od którego pojemności wzięto niezbyt wyszukaną nazwę, 4-biegową (oraz rzadko spotykaną 5-biegową) skrzynię biegów własnej konstrukcji (stworzono ją w zakładach produkujących Trabanta - w Zwickau) oraz wiele zmienionych elementów nadwozia: zderzaki z tworzywa (przedni pełnowymiarowy), nowe tylne i przednie lampy - płynnie wraz z kierunkowskazami wkomponowane w karoserię[6][5]. Poprawiono również wyposażenie wnętrza, w ostatniej serii z 1991 roku montując fotele kubełkowe pochodzące z Opla oraz welurową tapicerkę. Na tle konkurencji samochód wyróżniał się brakiem wspomagania układu hamulcowego[6]. Podobnie jak poprzednik, samochód wyposażony był w pojemny bagażnik[5].
To wszystko, łącznie z najważniejszą nowością - silnikiem - nie pomogła w uratowaniu sprzedaży. Ostatnią deską ratunku było zamówienie z Grecji, ale żaden bank nie chciał skredytować podupadającej fabryki. Przypieczętowaniem końca historii Wartburga były zmiany polityczne w Europie Środkowej, w tym upadek muru berlińskiego i napływ na tereny NRD tanich, używanych aut z zachodu[5]. Ostatni Wartburg zjechał z taśmy produkcyjnej 10 kwietnia 1991 roku. Obecnie fabryka w Eisenach należy do koncernu General Motors i produkuje się w niej różne modele Opla.
Dane techniczne (1.3) [edytuj]
Silnik [edytuj]
* R4 1,3 l (993 cm³), SOHC
* Układ zasilania: gaźnik
* Średnica cylindra × skok tłoka: 75,00 mm × 72,00 mm
* Stopień sprężania: 9,5:1
* Moc maksymalna: 58 KM (42,5 kW) przy 5400 obr/min
* Maksymalny moment obrotowy: 96 N•m przy 3500 obr/min
Osiągi [edytuj]
* Przyspieszenie 0-100 km/h: 17,5 s
* Prędkość maksymalna: 145 km/h
* Średnie zużycie paliwa: 8,0 l / 100 km[6]
Offline